Συνέντευξη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «ΡΟΥΑ ΜΑΤ» με τους δημοσιογράφους Νίκη Λυμπεράκη και Παύλο Τσίμα.
Το Κίνημα Αλλαγής είναι η συνέχεια, η σύγχρονη έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης
Αυτό που καταφέραμε, ήταν να ξυπνήσουμε ξανά το συναίσθημα, να φέρουμε το συναίσθημα στην πολιτική. Ένα συναίσθημα θετικό, που μιλάει για ελπίδα, για πάθος, για προσδοκία, για αισιοδοξία, για την προσμονή του νέου. Δεν είναι οργή, δεν είναι αγανάκτηση, δεν είναι θυμός, δεν είναι απελπισία. Ένας κύκλος έκλεισε και ένας καινούργιος ανοίγει. Και άνοιξε πολύ ομαλά. Υπάρχει μια συνέχειά σε όλα αυτά. Γι’ αυτό κλείσαμε το συνέδριο με την εκδήλωση τιμής στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Είμαστε ένας νέος πολιτικός φορέας
Αυτό που κάναμε στο συνέδριο, είναι ότι τελειώσαμε την πολυκομματική λειτουργία. Λειτουργούμε ως ένας ενιαίος φορέας, με εκλεγμένα όργανα από τη βάση του κινήματος, όργανα ισχυρά, για να μπορούν να παίρνουν αποφάσεις πλειοψηφικές, οι οποίες θα μας δεσμεύουν όλους.
Ξέρετε, με ρωτούν πολλοί «τί θα άλλαζες αν πήγαινες πίσω;» κοιτώντας πώς ξεκίνησε η προσπάθεια για το Κίνημα Αλλαγής. Ένα πράγματα σίγουρα θ’ άλλαζα: Δε θα δεχόμουν την πολυκομματική λειτουργία με αυτό τον τρόπο, με τα διορισμένα όργανα.
‘Όταν κάναμε το 1ο συνέδριο, οι περισσότερες δυνάμεις που συμμετείχαν στο εγχείρημα, ζήτησαν να μην υπάρξει εκλογή οργάνων διότι έλεγαν ότι δε γνωριζόμαστε, ότι θα «εξαφανιστούν» από το ΠΑΣΟΚ και στην πραγματικότητα θα είναι μόνο ένα νέο ΠΑΣΟΚ αυτός ο φορέας. Ζήτησαν περισσότερο χρόνο να γνωριστούμε, να συνυπάρξουμε, να υπάρξει μια ώσμωση μεταξύ μας και το αποδέχθηκα. Και περισσότερο το αποδέχθηκα αν και διαφωνούσα με τη λογική αυτή, γιατί δεν ήθελα και δε θέλαμε κανείς τότε, να βάλουμε σε περιπέτειες τις ισορροπίες ενός νέου φορέα που μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα.
Δε θέλαμε και δεν ήθελα να δω αυτό το εγχείρημα να καταρρέει, να διαλύεται, να δυσκολεύεται στα πρώτα του βήματα. Έπρεπε να σταθεροποιηθεί..
Εκ του αποτελέσματος είναι ολοφάνερο ότι αυτό δε λειτούργησε, μας δημιούργησε πάρα πολλά προβλήματα, κάποια στιγμή δίναμε θολά μηνύματα προς τον κόσμο μας, δεν καταλάβαινε ο κόσμος ποια είναι η θέση του Κινήματος Αλλαγής, άλλα έλεγα εγώ το πρωί, άλλα έλεγαν άλλοι το μεσημέρι και το βράδυ, αυτό δε μπορούσε να συνεχιστεί.
Είπαμε ότι τα κόμματα πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω. Και πράγματι το αποδέχτηκαν όλοι. Ζήτησα να λειτουργήσουμε όλοι όπως λειτουργεί το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δε λειτουργεί τα όργανά του, δε συνεδριάζει τους τομείς του. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν ενσωματωθεί στον αγώνα του Κινήματος Αλλαγής, έχουν μπει στους τομείς, στις νομαρχιακές, στις περιφερειακές Οργανώσεις, παντού και δίνουν τον αγώνα στην πρώτη γραμμή της μάχης για το Κίνημα Αλλαγής.
Αυτό ζήτησα να το πράξουν όλοι, συμφώνησαν, οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες και για τις πολιτικές και προγραμματικές θέσεις και για της αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στο καταστατικό. Υπήρχε ένα διάχυτο κλίμα ενότητας, που νομίζω ότι είναι καθοριστικό για να μπορέσει κανείς να κάνει το άλμα που χρειάζεται προς τα εμπρός, και τελικά να είμαστε χρήσιμοι για τον τόπο. Γιατί το σύνθημα που γράφαμε στο συνέδριο αυτό πίσω από εκεί που μιλούσαμε όλοι, ήταν «Ξανά μπροστά». Και το «Ξανά μπροστά» αφορά κυρίως τη χώρα, δεν αφορά μόνο εμάς.
Εικόνα ενότητας έβγαλε το Συνέδριο μας
Νομίζω πως αυτή την εικόνα, όπως είπατε κι εσείς δεν την είχαμε δει τα τελευταία χρόνια, να είναι όλοι εκεί, όλοι οι πρώην Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, όλα τα στελέχη, το χθες, το σήμερα, το αύριο του χώρου της Προοδευτικής Παράταξης, να χειροκροτούν ο ένας τον άλλον, να είναι δίπλα – δίπλα. Είναι εικόνες που μας δίνουν μεγάλη δύναμη και αισιοδοξία. Το χρειαζόμασταν αυτό. Δε μπορείς να κάθεσαι να βλέπεις τη Δεξιά που έχει τόσα προβλήματα, που είναι τρία κόμματα σ’ ένα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, να είναι πάντα όλοι εκεί σε όλα τα συνέδρια, σε όλες τις δύσκολες ώρες, να χειροκροτούν ο ένας τον άλλον και να βλέπεις την Προοδευτική Παράταξη να σπαράζεται. Αυτό έπρεπε να τελειώσει. Και τελείωσε.
Έχουμε μια ελευθερία στο χώρο μας μεγαλύτερη από τη συντηρητική παράταξη. Εκφράζουμε τις απόψεις μας, δε δεσμευόμαστε. Μερικές φορές ξεπερνάμε το μέτρο και πληγώνουμε ο ένας τον άλλον και πληγώνουμε και το χώρο. Νομίζω ότι σιγά-σιγά ξαναβρίσκουμε το μέτρο, λογικό ήταν να υπάρχουν αυτά τα στάδια και οι διαφορές, ήταν διαφορετικές οι εποχές, διαφορετικές οι απαιτήσεις, διαφορετικές οι ανάγκες της χώρας, διαφορετικοί οι άνθρωποι κάθε φορά που έπρεπε να εκφράζουν τις πολιτικές.
Είναι λογικό κάτι που ξεκινά το 1974 να μην φτάνει το ίδιο μέχρι το 2019. Και αλίμονο, εξελίσσεται. Αυτό είναι το σημαντικό, να μπορεί να εξελίσσεται χωρίς να χάνει τη φυσιογνωμία του, το στίγμα του, να διατηρεί τις ρίζες του, τις αξίες του, τις αρχές του αλλά να είναι πάντα επίκαιρο και ν’ απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έφυγε ποτέ για να πρέπει να επιστρέψει
Ο κόσμος της Δημοκρατικής Παράταξης θύμωσε με τον τρόπο που έγιναν όλα αυτά το τελευταίο διάστημα και συσπειρώθηκε τους βλέπω πιο αποφασισμένους γι’ αυτή τη μάχη που έχουμε να δώσουμε μπροστά μας. «Νέα μάχη για νέα νίκη», όπως είπε περίπου ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εμείς δεν κατεβάσαμε ποτέ τα σύμβολα και τις αξίες μας, είχαμε πάντα τη σημαία πολύ ψηλά.
Με ρωτούν συχνά: «Θα επιστρέψει το ΠΑΣΟΚ;». Μα πού πήγε;.
Εμείς που προερχόμαστε από το Κίνημα αυτό, είμαστε πραγματικά πολύ υπερήφανοι για την ιστορική διαδρομή και τα θετικά που έχει προσφέρει το ΠΑΣΟΚ, έχει αφήσει το στίγμα του στη χώρα. και ο κόσμος ξέρει πάρα πολύ καλά σ’ αυτό τον τόπο πότε έζησε καλύτερα, πότε δημιουργήθηκε το κράτος πρόνοιας, πότε οι θεσμοί απέκτησαν περιεχόμενο, πότε οι μη προνομιούχοι είδαν ότι μπορούν να φύγουν από το περιθώριο, είδαν πότε ήταν υπερήφανοι οι Έλληνες με την εξωτερική πολιτική, πότε άλλαξε όψη η Ελλάδα, πότε μπήκε στην πρώτη τροχιά της Ευρώπης, ένα τεράστιο θετικό έργο που δε μπορεί να το διαγράψει κανείς.
Συκοφαντήθηκε το ΠΑΣΟΚ, κυνηγήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και σήμερα όλοι εκείνοι που τον κυνήγησαν, που προσπάθησαν να τον αμαυρώσουν, είναι όλοι αυτοί που τον αναγνωρίζουν, που προσπαθούν να τον αντιγράψουν και όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια μιλούσαν για το κακό ΠΑΣΟΚ και το τοξικό ΠΑΣΟΚ σήμερα λένε «α, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναμπεί μπροστά».
Εμείς δεν κρύψαμε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, είπαμε μόνο ότι η Κεντροαριστερά δε μπορεί να προχωρήσει χωρίς το ΠΑΣΟΚ, αλλά δε μπορεί να προχωρήσει και μονάχα με το ΠΑΣΟΚ.
Κρατάμε όλα τα θετικά της διαδρομής μας, τους ανθρώπους μας, τις αξίες μας, τις αρχές μας, αλλά είμαστε κάτι νέο. Είμαστε περισσότερο, είμαστε η σύγχρονη έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης, είμαστε πολύ πιο διευρυμένοι, παρόλο που αποχώρησαν κάποιοι από αυτή την πορεία εξακολουθούν να υπάρχουν και πολλαπλάσιοι μάλιστα, οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που είναι οι πραγματικοί ιδρυτές του Κινήματος Αλλαγής, εξακολουθούν να υπάρχουν πάρα πολλά στελέχη και από τη ΔΗΜΑΡ και από το Ποτάμι.
Φυσικά υπάρχει το ΚΙΔΗΣΟ, υπάρχει η ΕΔΕΜ, υπάρχουν οι Κινήσεις Πολιτών και υπάρχουν χιλιάδες πλέον προοδευτικοί πολίτες που έχουν στρατευθεί σ’ αυτή την προσπάθεια.
Ξέρετε κάτι; Φέτος, όταν σκέφτηκα και εισηγήθηκα το έκτακτο συνέδριο, οι περισσότεροι στο Κίνημα Αλλαγής έμειναν στήλη άλατος, φοβούνταν πάρα πολύ αν θα υπάρχει ανταπόκριση, αν θα έρθουν να βάλουν υποψηφιότητα για σύνεδροι, εάν θα έρθει κόσμος να τους ψηφίσει, αν θα υπάρχει συμμετοχή, αν θα έρθουν στο συνέδριο. Και αυτό που ζήσαμε ήταν μοναδικό. Ήρθαν περισσότεροι υποψήφιοι σύνεδροι απ’ ό,τι στο συνέδριο το περσινό που ήταν μόλις λίγους μήνες μετά την ψηφοφορία που η δυναμική ήταν πάρα πολύ ισχυρή μετά την εκλογή Προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής.
Εκλογές θα έπρεπε να είχαν γίνει ήδη
Νομίζω πως ούτε ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει ακόμα πότε θα γίνουν οι εκλογές. Έχω τοποθετηθεί πάρα πολλές φορές, ότι θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει το συντομότερο δυνατό, είναι το καλύτερο για τον τόπο.
Αλλά μήπως να ξεκινήσουμε από τις ευρωεκλογές; Γιατί βλέποντας τις εικόνες του συνεδρίου, θυμήθηκα την επίσκεψη του κ. Timmermans. Και μιας και μιλάμε για τις εκλογές, αυτές που σίγουρα έχουμε μπροστά μας και είναι η πιο άμεσες, είναι οι ευρωεκλογές. Είναι εξαιρετικά κρίσιμες εκλογές.
Και θέλω να εξηγήσω γιατί: Μιλάμε για τις πιο κρίσιμες ίσως εκλογές στην Ευρώπη, θα κρίνουν το μέλλον της. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δούμε ποια είναι εκείνη η πολιτική δύναμη στην Ευρώπη που μπορεί να βάλει τέλος στη διαρκή λιτότητα, στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και με αυτό τον τρόπο να κλείσει το δρόμο στην Ακροδεξιά, στους φασίστες, στους εθνικιστές και ν’ αποτρέψει, αν όχι τη διάλυση, αλλά εν πάση περιπτώσει το να πάμε σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, που θα υποχωρήσει η λογική της αλληλεγγύης.
Αυτή η δύναμη λοιπόν που μπορεί να το πετύχει, δεν είναι άλλη από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Και γιατί; Γιατί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Δεξιά, το κόμμα του κ. Μητσοτάκη στην Ευρώπη, είναι αυτό που κατά βάση ευθύνεται γι’ αυτές τις πολιτικές, γι’ αυτή την κατάσταση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και στις ευρωεκλογές κανείς ψηφίζει με τη σκέψη στο τί γίνεται στη χώρα του. Όμως εγώ θέλω να είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών. Να ενισχύσουμε στις ευρωεκλογές το κόμμα που ευθύνεται γι’ αυτή την κατάσταση και να κάνουμε Πρόεδρο τον κ. Weber; O οποίος είναι ο γνωστός κ. Weber με τις συντηρητικές του απόψεις, με τη συγκεκριμένη του στάση απέναντι και στη χώρα μας και στην κρίση και σε όλα όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια; Ή να στείλουμε Ευρωβουλευτές στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς που δεν ξέρουμε και μέχρι το τέλος ποιον τελικά θα στηρίξει και τί στάση θα πάρει σε αυτή την αναμέτρηση στο εσωτερικό της Ευρώπης;
O κ. Τσίπρας δεν ανήκει στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Ποτέ δεν έχει δηλώσει ότι ανήκει στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, δε χάνει ευκαιρία να λέει ότι ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά, μάλιστα σε μια τελευταία προσύνοδο στην οποία συμμετέχει ως παρατηρητής, του είπαν ότι θα είναι πάρα πολύ σημαντικό αν μπορεί να διαμεσολαβήσει έτσι ώστε η Ευρωπαϊκή Αριστερά μετά τις ευρωεκλογές να στηρίξει με τους Ευρωβουλευτές της την υποψηφιότητα του Frans έτσι ώστε να κλείσουμε το δρόμο στο Weber.
Αυτό που λέω εγώ είναι ότι πράγματι σε όλη την Ευρώπη, οι σοσιαλιστές είναι σ’ ένα διάλογο με την Αριστερά, ακριβώς γιατί βλέπουν ότι πρέπει να υπάρξει ένα μέτωπο στην Ακροδεξιά και στο λαϊκισμό. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα η Αριστερά δεν εκφράζεται, δεν εκπροσωπείται έτσι όπως θα έπρεπε με τον κ. Τσίπρα και την πολιτική που έχει ασκήσει όλα αυτά τα τελευταία χρόνια και τις συνεργασίες και τις συμμαχίες που έχει κάνει. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Και δεν έχει δεσμευτεί ακόμα για το τί θα κάνει την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών.
Έχει λοιπόν σημασία εάν κάποιος είναι πολύ πρόθυμος, εάν κάποιος υλοποιεί τις πολιτικές που επιδιώκεις, προφανώς τον καλοβλέπεις όσο σου κάνει τη δουλειά. Αυτό έχει και ημερομηνία λήξης όμως. Και από την άλλη μεριά, όσον αφορά το εσωτερικό γιατί μου είπατε ότι χρησιμοποίησα μια βαριά έκφραση και πράγματι είναι βαριά, όμως θέλετε να σας πω κάτι; Ξέρετε τί ακούω όπου πηγαίνω, σε όλη την Ελλάδα; Παραφράζουν το σύνθημα της δεκαετίας που ήμουν φοιτήτρια, ότι «ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει Δεξιά» και λένε «ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει Αριστερά».
Αυτό το θεωρώ πολύ πιο βαρύ απ’ αυτό που είπα εγώ. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο έχει κυβερνήσει όλο αυτό το διάστημα ο κ Τσίπρας και η ομάδα αυτή του Μαξίμου. Γιατί εγώ δε θεωρώ ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά αυτή τη στιγμή δεν εκφράζει το σύνολο των στελεχών και πολύ περισσότερο των ψηφοφόρων αυτού του χώρου, του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει μεγάλη διάσταση.
Επιδιώκουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
Δε συνηθίζω να μιλώ για πήχη, δε βάζω ταβάνι, θέλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και θα δουλέψουμε πάρα πολύ για να το πετύχουμε.
Υπάρχει πόλεμος απέναντι στο δικό μας το χώρο
Δεν είμαστε καθόλου κοντά με το ΣΥΡΙΖΑ και με τις πολιτικές του και με το ύφος της εξουσίας του και με τον καθεστωτισμό του και με όλα αυτά που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα. Είμαστε πολύ μακριά. Είπα χαρακτηριστικά κάποια στιγμή ότι η μόνη γέφυρα που υπάρχει για τον κ. Τσίπρα αυτή τη στιγμή είναι η γέφυρα των στεναγμών. Ακούγονται οι στεναγμοί του, γιατί έχει συνειδητοποιήσει ότι πια χάνει, ότι έρχονται οι εκλογές, ότι τελειώνει η εξουσία του, και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βρει ένα προσωπείο για να μπορέσει να διατηρήσει κάποιες δυνάμεις για την επόμενη μέρα.
Υπάρχει ένας πόλεμος απέναντι στο δικό μας το χώρο και είναι ένας πόλεμος που προέρχεται κι από τις δυο μεριές. Διότι το σκηνικό του δήθεν δικομματισμού και των δήθεν μονομάχων, θέλει δυο για να στηθεί. Προφανώς το ξεκίνησε ο κ. Τσίπρας, αλλά δυστυχώς βλέπω ανταποκρίνεται και ο κ. Μητσοτάκης. Και οι δύο λοιπόν σκέφτονται, ο ένας αν καταφέρει να μειώσει τις δυνάμεις του Κινήματος Αλλαγής ίσως να πετύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Ο κ. Τσίπρας από την άλλη αφού βλέπει ότι χάνει την εξουσία, θέλει να πάρει ένα μεγάλο κομμάτι από τον προοδευτικό χώρο, από το Κίνημα Αλλαγής, ώστε να μπορέσει να κρατήσει δυνάμεις και να εναλλάσσονται οι δυο τους στην εξουσία.
Ισχυρό Κίνημα Αλλαγής ή περιπέτειες
Νομίζω ότι αυτό που περισσότερο ζητούν οι πολίτες, είναι να υπάρξει επιτέλους συνεννόηση κι ένα εθνικό σχέδιο για το πώς θα αφήσουμε την κρίση πίσω. Γιατί δεν είμαστε σε μια κανονική περίοδο. Το δίλημμα σ’ αυτές τις εκλογές δεν είναι ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στη ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό δίλημμα είναι ισχυρό Κίνημα Αλλαγής ή διχασμός και νέες περιπέτειες.
Πιστεύω ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν κουραστεί από αυτό που γίνεται τα τελευταία 10 χρόνια, θυσίες χωρίς αντίκρισμα, χωρίς αποτέλεσμα, μια χώρα που ακόμα δεν έχει πατήσει σε στέρεο έδαφος και πιστεύω πως όλοι θέλουν να δουν τη δικαίωση των προσπαθειών που έχουν γίνει. Και η δικαίωση των προσπαθειών, δε θα έρθει από κυβερνήσεις που θα συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές και θα έχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα με αυτές που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Με λίγα λόγια, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, από την αρχή της κρίσης, από το 2010, επέλεξαν ένα δρόμο. Αυτός ο δρόμος ήταν ο δρόμος της πόλωσης και του διχασμού. Αυτό το κλίμα, καθυστέρησε την έξοδο από την κρίση. Και δεν την καθυστέρησε απλά, την ακρίβυνε. Κόστισε περισσότερο για τον ελληνικό λαό, ακριβώς γιατί επέλεξαν αυτοί οι δύο το δρόμο του διχασμού. Έχουμε λοιπόν την πολυτέλεια μετά από 10 χρόνια να συνεχίσουμε αυτό το σκηνικό; Απλά και μόνο για να ικανοποιηθούν προσωπικές φιλοδοξίες; Το «φύγε εσύ, έλα εσύ» πιστεύετε ότι μπορεί να δώσει αποτέλεσμα και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες του ελληνικού λαού;
Είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος… Και το χειρότερο είναι πως ενώ έκαναν ενώ τελικά οι δήθεν αντιμνημονιακοί υλοποίησαν σκληρά μνημόνια, μετά τα Ζάππεια, και μετά τη Θεσσαλονίκη, που θα τα έσκιζαν, με τις πλατείες των αγανακτισμένων, μετά τις ύβρεις για τους προδότες, τους γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους, ενώ τα έπραξαν όλα αυτά, συνεχίζουν και κρατούν από την πορεία όλη αυτή, τη λογική του διχασμού του ελληνικού λαού και της πόλωσης. Το «ή εμείς ή αυτοί», να τους τελειώνουμε ή θα μας τελειώσουν. Όλα αυτά, τελειώνουν μόνο τις αντοχές του ελληνικού λαού.
Για την υποτιθέμενη αλλαγή φυσιογνωμίας του κ. Τσίπρα
Δε διαφωνώ ότι εξελίσσονται τα κόμματα και αλλάζουν φυσιογνωμία. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση. Και για ν’ απαντήσει κανείς σε ποια κατεύθυνση άλλαξε ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, θα πρέπει να κρίνει τις πολιτικές του. Θα πρέπει να κρίνει τις συμμαχίες του. Εγώ λοιπόν κρίνω ότι το ’15 επέλεξε για άλλη μια φορά το Σεπτέμβριο, να κυβερνήσει με τον κ. Καμένο. Ο κ. Καμένος και οι ΑΝΕΛ, είναι ένα ακροδεξιό κόμμα. Και μιας και μιλάμε για το 2015, επιτρέψουμε να κάνω εδώ μια πολύ μικρή παρένθεση γιατί νομίζω ότι έχει αξία να θυμόμαστε τα ιστορικά γεγονότα και την πραγματικότητα.
Μετά το δημοψήφισμα και τα capital controls, κληθήκαμε στο Προεδρικό Μέγαρο, το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών τότε, το καλοκαίρι και μας ειπώθηκε ότι υπάρχει ένα σχέδιο που μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να το στηρίξει και να το υιοθετήσει για να μη γίνει το Grexit και να μη ζήσουμε την άτακτη χρεοκοπία. Όμως επειδή η κυβέρνηση είναι εντελώς αναξιόπιστη, οι εταίροι ζητούν και τη σύμφωνη γνώμη των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων του ελληνικού Κοινοβουλίου για να υλοποιηθεί.
Καταλαβαίνετε την τεράστια ευθύνη όλων μας που δεχθήκαμε να ψηφίσουμε αυτή τη Συμφωνία με την οποία διαφωνούσαμε πλήρως. Γιατί ήταν μια συμφωνία σκληρότατη, που δεν οδηγούσε κατά τη γνώμη μας στην έξοδο από την κρίση και όταν το πράξαμε αυτό, είπα η ίδια στον κ. Τσίπρα, «μην πας σε εκλογές, αξιοποίησε την τόσο μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που έχεις, κανένα κόμμα μέσα στην κρίση δεν είχε τέτοια στήριξη στο ελληνικό Κοινοβούλιο και φτιάξε αμέσως μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για να ξεκινήσει τώρα ο διάλογος με τους εταίρους, προκειμένου ν’ αλλάξουμε αυτούς τους δυσβάσταχτους όρους που έχεις φέρει με αυτή τη συμφωνία».
Μου απάντησε πως δε θα αιφνιδιάσει κανέναν, ότι θα τα σκεφτεί πολύ σοβαρά όλα αυτά και λίγες μέρες μετά προκήρυξε οι εκλογές. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Δεν υπήρξε πρόταση Κυβερνητικής συνεργασίας από τον κ. Τσίπρα το 2015
Κοιτάξτε, με τα «αν» δε γράφεται η ιστορία. Πιστεύω όμως ότι, για να είμαι ειλικρινής, ότι το Σεπτέμβριο του 2015, αν υπήρχε τέτοια πρόταση θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να την αρνηθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Δεδομένου ότι είχαμε συμβάλλει για να μη βρεθεί η χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, προφανώς δε θα μπαίναμε σε μια κυβέρνηση που συμμετείχε ο κ. Καμένος, αν όμως δεν συνέβαινε αυτό, πράγματι θα μας ήταν πάρα πολύ δύσκολο ν’ αρνηθούμε και ίσως βέβαια τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά, γιατί από τότε θα είχαμε επιδιώξει να αλλάξει αυτή η συμφωνία, με άλλη δύναμη, με άλλους όρους, με άλλες προϋποθέσεις. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Με έκπληξη μάλιστα πληροφορήθηκα τις επόμενες μέρες ότι από το Μέγαρο Μαξίμου, είχε διαδοθεί ότι μου πρότεινε ο κ. Τσίπρας να μπω στην κυβέρνηση και αρνήθηκα γιατί λέει, επικαλέστηκε εσωτερικά προβλήματα στο κόμμα μας. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα, δεν έγινε ποτέ.
Ζητάμε δύναμη για να επιβάλλουμε τη συνεννόηση στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος
Έχουμε παρουσιάσει το σχέδιο Ελλάδα. Για να μπορέσει να υπάρξει συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, χρειάζεται ανατροπή. Αυτό που λέμε πολιτική ανατροπή, σημαίνει αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, σημαίνει αλλαγή της δύναμης των κομμάτων. Σημαίνει ότι έχουμε κόμματα που ακόμα και αν έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, αυτό τους υποχρεώνει να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι, να συζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.
Είναι προφανές ότι για να υπάρξουν όροι συνεννόησης, άρα αλλαγή των συσχετισμών και για να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτό που λέμε, γίνεται μόνο όταν εμείς θα πάρουμε τη διερευνητική εντολή.
Δεν έχει κανένα νόημα να αναπαραχθεί το μοντέλο των κυβερνήσεων της κρίσης, που μόνο σε αδιέξοδα έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα. Και βέβαια δεν έχει καμία αξία να μπούμε σε μια κυβέρνηση για να συνεχίσουμε τις συντηρητικές πολιτικές που εφαρμόζει σήμερα ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Εμείς δε θα γίνουμε μέρος του προβλήματος και δε θα συμβάλλουμε στο να διαιωνισθεί το αδιέξοδο, το πρόβλημα και όλο αυτό που ζει ο ελληνικός λαός.
Οι όροι μας για συμφωνία σε Κυβερνητικό πρόγραμμα
Υπάρχουν τα αυτονόητα, κατ’ αρχάς που αφορούν την αλλαγή των όρων της συμφωνίας. Το πρώτο είναι ότι ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να από 3,5% να κατέβει στο 2% γιατί διαφορετικά δε βγάζουμε τη θηλιά..
Μέχρι πρότινος τα άλλα κόμματα δεν το έλεγαν. Το θυμήθηκαν προεκλογικά. Κι εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι μετεκλογικά θα αποτελεί προτεραιότητα για όλους και δε θα είναι κάτι που θα πουν ότι «θα το δούμε τα επόμενα χρόνια, όχι άμεσα, να ωριμάσουν οι συνθήκες». Τα έχω ακούσει αυτά να λέγονται. Και το προηγούμενο διάστημα, ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ τολμούσαν να ξεστομίσουν ότι μπορούν ν’ αλλάξουν οι όροι αυτής της συμφωνίας. Είμαστε οι πρώτοι που το θέσαμε αυτό, το έχω θέσει και στους Ευρωπαίους, το έχω θέσει και στον Schultz και στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές. Εκεί μπορώ, αυτές τις δυνάμεις έχω αυτή τη στιγμή, το θεωρώ όμως πάρα πολύ κρίσιμο γιατί μόνο έτσι θα βρεθούν πόροι να δοθούν κίνητρα για ανάπτυξη και για κοινωνική συνοχή. Το δεύτερο αφορά το Υπερταμείο. Είναι αποικιοκρατική η λογική και δεν μπορεί μια χώρα που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση και που πρέπει να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία της για να έχει πόρους και για την ανάπτυξη και για την κοινωνική ασφάλιση όπως λέει το δικό μας πρόγραμμα, δεν μπορεί να έχει υποθηκευμένη την περιουσία της επειδή δεσμεύτηκε ο κ. Τσίπρας όταν βρέθηκε με την τυχοδιωκτική πολιτική που ακολούθησε με την πλάτη στον τοίχο.
Άρα εμείς λέμε ότι το Υπερταμείο θα πρέπει να καταργηθεί με τη σημερινή του λογική και να υπάρξει ένα Ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με πόρους που όπως είπα πριν θα κατευθυνθούν και για την ανάπτυξη αλλά και για την κοινωνική ασφάλιση που χρειάζεται νέους πόρους.
Αυτές είναι οι δυο δεσμεύσεις που έχουν να κάνουν με τους εταίρους.
Από εκεί και πέρα το δεύτερο σκέλος αφορά το πρόγραμμα για την ανάπτυξη και την κοινωνική Δικαιοσύνη. Εκεί υπάρχουν σημαντικές διαφορές, διότι για παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία μιλά απλά για τη μείωση των φόρων και θεωρεί ότι η αγορά μπορεί να λύσει τα περισσότερα προβλήματα από μόνη της και βεβαίως δεν πιστεύει στο κοινωνικό κράτος, θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν και νέες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.
Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια απίστευτη ιδεοληψία σε σχέση με τις επενδύσεις, έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει καταφέρει να προσελκύσει επενδύσεις και να δημιουργήσει ανάπτυξη στον τόπο και παράλληλα έχει υποκαταστήσει το κοινωνικό κράτος με προσωρινά επιδόματα. Δηλαδή έχουμε επιστρέψει στη λογική της δήθεν φιλευσπλαχνίας των Υπουργών, οι οποίοι μάλιστα τη θυμούνται λίγο πριν από τις εκλογές.
Αυτά είναι δείγματα που έχουμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια από Κυβερνήσεις της Δεξιάς και γι’ αυτό σας είπα «ελάτε να χαρακτηρίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις πολιτικές που έχει ασκήσει και όχι με τα λόγια του».
Η ψήφος του ελληνικού λαού είναι αυτή που θα καθορίσει το πώς θα κυβερνηθεί τελικά η χώρα
Είναι δύσκολη η συνεννόηση και με τους δύο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουμε σημαντικές διαφορές. Αυτός που μπορεί όμως να μας πείσει και να μας καθίσει στο ίδιο τραπέζι είναι ο ελληνικός λαός με την ψήφο του.
Ο καθένας με το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί, ανάλογα και με τα ποσοστά που θα του έχει δώσει ο ελληνικός λαός, θα πρέπει να αποφασίσει. Γι’ αυτό λέω ότι εμείς βάζουμε ένα πλαίσιο. Το πώς θα κυβερνηθεί τελικά ο τόπος, θα το πει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και κανένας πριν από την ετυμηγορία του δεν μπορεί να προαποφασίσει ποια θα είναι η Κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Εμείς ζητάμε μια ψήφο γιατί θέλουμε να κάνουμε την ανατροπή και να είμαστε χρήσιμοι για να αφήσει επιτέλους η χώρα πίσω της τα αδιέξοδα, την κρίση και τα Μνημόνια.
Βεβαίως εμείς δεν ζούμε για την καρέκλα, θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι και γι’ αυτό βάζουμε αυτό το πλαίσιο. Γιατί μόνο αν μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι και να βάλουμε τέλος στα αδιέξοδα, έχει νόημα να συμμετέχουμε στην εξουσία.
Διαφορετικά θα είμαστε προφανώς μια ισχυρή αντιπολίτευση. Ξέρουμε να κάνουμε αντιπολίτευση και βλέπετε ότι και αυτό το διάστημα ακόμη, που δεν είχαμε τις δυνάμεις που έχουμε, είμαστε η πιο σκληρή αντιπολίτευση αυτό το διάστημα.
Δεν είμαστε Κόμμα διαμαρτυρίας. Είμαστε Κόμμα δημιουργίας
Έχουμε τα πιο αποτελεσματικά στελέχη, αλλά ο αγώνας που κάνουμε δεν είναι για την καρέκλα, θέλω να είναι ξεκάθαρο αυτό και γι’ αυτό βάζουμε ένα πλαίσιο που ακούγεται δύσκολο, αλλά είναι το μοναδικό που μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Διεκδικώ την ψήφο του ελληνικού λαού στη βάση ενός συγκεκριμένου πλαισίου για το πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος και μιας συγκεκριμένης προγραμματικής πρότασης για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Πως θα παραχθεί νέος πλούτος, πως θα γίνει δίκαιη αναδιανομή του, πως θα ξαναχτίσουμε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος και πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τα παιδιά στον τόπο τους και να βρούμε και τρόπους να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν.
Γιατί σε λίγο -και ακούστε το αυτό- με το δημογραφικό πρόβλημα που έχουμε, με τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, το καλύτερο σχέδιο για ανάπτυξη, δεν θα μπορεί να υλοποιηθεί γιατί δεν θα έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό να το πραγματοποιήσει.
Όλα γίνονται, αν υπάρχει ανατροπή στον πολιτικό συσχετισμό, τέτοια, ώστε να υπάρξει η συνεννόηση δυνάμεων. Θεωρώ ότι αυτός είναι και ο ιστορικός μας ρόλος και το βλέπω αν θέλετε και με μια άλλη ματιά ως γυναίκα, ότι εμείς οι γυναίκες έχουμε μια άλλη ματιά στα πράγματα.
Να σταματήσει η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής
Είμαστε μια χώρα που το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να μεγαλώνει, που δανείζεται με πάρα πολύ υψηλά επιτόκια, καμία σχέση δεν έχουν τα επιτόκιά μας με τα επιτόκια των χωρών που έχουν αφήσει πίσω τα Μνημόνια και την κρίση.
Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις γονατίζουν από την υπερφορολόγηση, οι έμμεση φόροι χτυπούνε τους πιο αδύναμους, τα Νοσοκομεία διαλύονται στο βωμό των υπερπλεονασμάτων λειτουργούν στο κόκκινο, το δημόσιο δεν πληρώνει αυτά που χρωστάει στους Έλληνες πολίτες. Οι Έλληνες πολίτες εξακολουθούν να χρωστούν πολύ περισσότερα μάλιστα στις Τράπεζες, στις Εφορίες, στα ασφαλιστικά Ταμεία, επενδύσεις δεν έρχονται, οι μικρομεσαίοι ακόμη δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από πουθενά και στενάζουν. Όλα αυτά ένα πλαίσιο τόσο δύσκολο που αν πραγματικά θέλαμε να ασχοληθούμε με το πώς θα λύσουμε αυτό το παζλ θα κατανοούσαμε ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι, να σταματήσει η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, να σταματήσει η τοξικότητα στο δημόσιο διάλογο και να βρούμε τον τρόπο να υλοποιήσουμε ένα σχέδιο ελληνικής ιδιοκτησίας.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον προοδευτικό χώρο
Έχω ονόματα στο μυαλό μου γιατί ο προοδευτικός χώρος έχει ικανά στελέχη που μπορούν να ενώσουν τον πληγωμένο ελληνικό λαό και καταταλαιπωρημένο. Το περίεργο όμως που δεν σχολιάζετε είναι ότι ο κ. Τσίπρας που θέλει υποτίθεται να επανατοποθετηθεί στον προοδευτικό χώρο, εξαγγέλλει ότι θα προτείνει ξανά ένα Πρόεδρο από τον συντηρητικό χώρο και μάλιστα από ό,τι φαίνεται διεκδικεί να τον στηρίξουν από κοινού με τη Νέα Δημοκρατία.
Ξέραμε για την καραμανλική συνιστώσα που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη στην εξουσία, αλλά είναι φανερό ότι δεν εξαντλείται μόνο στην Κυβέρνηση η σχέση αυτή.
Όχι στα διλλήματα των δυο δήθεν μονομάχων. Να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους
Εάν εμείς είμαστε η τρίτη δύναμη όπως λέτε εσείς, νομίζω ότι η ερώτηση αυτή θα πρέπει να απευθυνθεί σε αυτούς που θα έχουν τη μεγαλύτερη στήριξη του ελληνικού λαού, οι οποίοι επιτέλους θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους και για το τι θα γίνει στον τόπο, για το πώς θα κυβερνηθεί αλλά και σε σχέση με το εκλογικό σύστημα.
Διότι σας υπενθυμίζω ότι μόνο εμείς καταθέσαμε στη Βουλή όταν έφερε ο κ. Τσίπρας μια διαφορετική πρόταση για τον εκλογικό νόμο και ταμπουρώθηκαν και οι δυο, ο κ. Μητσοτάκης ήθελε το bonus των 50 Εδρών για να μπορέσει να κερδίσει την αυτοδυναμία και να κυβερνήσει και ο κ. Τσίπρας ήθελε την απλή αναλογική για τους δικούς του λόγους.
Όταν εμείς καταθέσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση με μικρότερο bonus, με πιο αναλογικό σύστημα με ένα σύστημα που θα μπορούσε η χώρα να κυβερνηθεί χωρίς διλήμματα και τέτοιου είδους λογικές και οι δυο ταμπουρώθηκαν στις ακραίες θέσεις τους και οδήγησαν τα πράγματα εδώ. Νομίζω ότι προ των εκλογών θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους γι’ αυτό το ζήτημα και αν θέλουν να φανούν χρήσιμοι στον τόπο, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν να ξαναδούν το θέμα.
Η δική μας η πρόταση είναι κατατεθειμένη και ξεκάθαρη και στη Βουλή και στο Υπουργείο Εσωτερικών όταν κλήθηκαν τα Κόμματα να αναπτύξουν τις δικές τους απόψεις. Επειδή με διλήμματα και με αδιέξοδα που θέτουν σκοπίμως οι δύο δήθεν μονομάχοι δεν θα λυθούν τα προβλήματα της χώρας, τους καλώ να αναλάβουν τις ευθύνες τους εγκαίρως και ο καθένας να αναλάβει όπως είπα πριν, το μερίδιο της ευθύνης που του αναθέτει ο ελληνικός λαός.
Κρυστάλλινη η θέση μας για τις μετεκλογικές συνεργασίες
Δεν έχω σκοπό να αλλάξω το πλαίσιο που έχουμε συμφωνήσει. Έχουμε συμφωνήσει ένα πλαίσιο. Το παρουσιάσαμε, είναι ξεκάθαρο, είναι σαφέστατο, είναι ένα πλαίσιο με το οποίο απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και δεν έχω σκοπό να το αλλάξω αυτό.
Σε κάθε περίπτωση οποιοδήποτε Κόμμα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και στη δική μας την περίπτωση υπάρχει το διαρκές Συνέδριο που δεν χρειάζεται ούτε να εκλέξει συνέδρους, ούτε να καθυστερήσει ούτε τίποτα. Αλλά δεν έχουμε λόγο να το πράξουμε αυτό, γιατί η θέση μας είναι τόσο κρυστάλλινη και ξεκάθαρη που δεν έχουμε λόγο να κάνουμε μπρος – πίσω.
Έχουμε δείξει στην πράξη ότι είμαστε υπεύθυνο Κόμμα. Εμείς δεν παίξαμε την τύχη της χώρας ποτέ στα ζάρια. Το θέμα είναι οι αποφάσεις μας να οδηγούν σε λύσεις, σε προοδευτικές λύσεις και να μην ξαναβάζουν τη χώρα σε περιπέτειες και αδιέξοδα. Αυτό δεν θα το κάνουμε.
Για την επίσκεψη Τσίπρα στα Σκόπια
Κατ’ αρχήν γνωρίζετε την άποψή μας για την Συμφωνία αυτή καθαυτή. Θα μιλήσω και για τη Συμφωνία και για την ουσία της, αλλά και για το ταξίδι αυτό παρουσιάστηκε ως μια προσπάθεια να υπάρξει μια ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων και επιχειρηματικών σχέσεων με τη γειτονική χώρα.
Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι οι οικονομικές σχέσεις με τα Σκόπια έχουν αναπτυχθεί από την Ενδιάμεση Συμφωνία του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1995, δεν ξεκινάνε τώρα.
Πήρε μαζί του, ο κ. Τσίπρας 23 επιχειρηματίες, 21 από αυτούς από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, έχουν ήδη επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή. Άρα δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν είναι νέοι επιχειρηματίες που ξεκινούν τώρα τη δραστηριότητά τους εκεί.
Λίγο πριν φύγει ή αμέσως αφού έφυγε ο Πρωθυπουργός αφίχθη ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας στην περιοχή, που αυτό νομίζω ότι λέει πάρα πολλά
Το ερώτημα είναι αυτό το ταξίδι τι προσέφερε περισσότερο από ό,τι μέχρι σήμερα συνέβαινε; Εγώ θα έλεγα ότι η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να αναδείξει τα θετικά αποτελέσματα αυτής της Συμφωνίας, προσγειώθηκαν ανώμαλα, πάρα πολύ γρήγορα, στο αεροδρόμιο της Μίκρας. Ποιο είναι το αεροδρόμιο τελικά;
Αυτά είναι τα προβλήματα της Συμφωνίας και είναι πολύ μεγάλα προβλήματα και σε σχέση με τα εθνικά συμφέροντα και τις παραχωρήσεις που έγιναν και σε σχέση με τη βιωσιμότητα και τη σταθερότητα στην περιοχή και σε σχέση -μιας και μιλάμε για οικονομικές σχέσεις- με τα προϊόντα τα μακεδονικά προϊόντα που δυστυχώς δεν προστατεύονται και το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο.
Εμείς ποτέ δεν γυρίσαμε πίσω από τη γραμμή μας. Ήμασταν η πρώτη δύναμη που είπε ότι θέλουμε λύση αλλά όχι οποιαδήποτε λύση. Και κοιτάξτε κ. Τσίμα το πρόβλημα ποιο εδώ. Εμείς δεν έχουμε εδώ μια χώρα που λέγεται Βόρεια Μακεδονία που κατοικείται από Βορειομακεδόνες που μιλούν τη βορειομακεδονική γλώσσα, που παράγουν βορειομακεδονικά προϊόντα, έχουμε Μακεδόνες που μιλούν τη μακεδονική, που παράγουν μακεδονικά προϊόντα. Αυτό που στην πραγματικότητα έχει αναγνωριστεί είναι ότι υπάρχει η εθνικότητα των Μακεδόνων που μιλούν την μακεδονική γλώσσα και κατοικούν στη Βόρεια Μακεδονία. Αυτό από μόνο του διατηρεί ολοζώντανη τη ρίζα του αλυτρωτισμού.
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή συμφωνία
Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές και μέσα στη Βουλή. Για μας η Συμφωνία αυτή είναι κακή, γιατί κρατά ζωντανή τη ρίζα του αλυτρωτισμού. Δεν έχει να κάνει καν με το θέμα του Μέγα Αλέξανδρου, θεωρώ ότι είναι ακόμη χειρότερο γιατί έχει να κάνει με το μακεδονισμό και το γεγονός ότι λίγες ημέρες πριν τη Συμφωνία είχε δεχτεί από ό,τι μαθαίνουμε η Ελληνική Κυβέρνηση το όνομα Μακεδονία του Ίλιντεν, που είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού …
Το Κίνημα Αλλαγής είναι ένα πατριωτικό Κίνημα. Είναι από την αρχή ξεκάθαρο στην ταυτότητά μας ότι είμαστε ένα πατριωτικό Κίνημα. Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε μια συμφωνία, η οποία κρατά τον αλυτρωτισμό ζωντανό. Πριν από λίγες μέρες ο κ. Ζάεφ ρώτησε «εάν μιλιέται η μακεδονική γλώσσα στην Ελλάδα». Γιατί το ρώτησε αυτό; Υπονόησε από το παράθυρο ότι υπάρχει μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα.
Το Κίνημα Αλλαγής είναι σήμερα πιο δυνατό
Είπα και πριν ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία να υπάρχει πολιτική ενότητα, να μιλάμε με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια γλώσσα εμείς που είμαστε σε ένα Κίνημα. Ακόμη κι αν διαφωνούμε σε κάποια πράγματα να μπορούμε στο τέλος της ημέρας να συνθέτουμε, να μην έχουμε διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές και να μην υπερισχύουν οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι προσωπικέ στρατηγικές.
Όταν φτάσαμε στο να φύγουν κάποιοι από το Κίνημα Αλλαγής και να έχουμε αυτή την εικόνα στο Συνέδριο, σημαίνει ότι ίσως και να έπρεπε να γίνει. Ίσως να έπρεπε να γίνει αυτό το ξεκαθάρισμα για να ξέρουμε ποιοι είμαστε, ότι εμείς που είμαστε μαζί έχουμε μια κοινή περπατησιά και δεν κωπηλατεί ο ένας από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη, γιατί αυτό κρατούσε το Κίνημα Αλλαγής πίσω, του έκοβε τη δυναμική.
Θα μου επιτρέψετε όμως να μην κάνω καμία κριτική των ανθρώπων που έφυγαν. Είχαν τις απόψεις τους, είχαμε τις δικές μας εγώ θεωρώ πίσω απ’ όλα όσα έγιναν στο Κίνημα Αλλαγής υπήρχαν και διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές και κάποιες προσωπικές βλέψεις, δεν θέλω όμως να μπω σε αυτή την κριτική και να ανοίξω αυτή τη συζήτηση. Ό,τι έγινε, έγινε. Έχουμε γίνει όλοι πιο έμπειροι από αυτή την υπόθεση και από αυτή την εξέλιξη και σίγουρα είμαστε πιο δυνατοί και πιο ενωμένοι από ό,τι ήμασταν πριν.
Δεσμευόμαστε για συνεννόηση διαφωνούμε με ακραίους χαρακτηρισμούς
Δεν συμφωνώ καθόλου με τέτοιους χαρακτηρισμούς. Σας είπα και πριν ότι εγώ δεσμεύομαι να δουλέψω για τη συνεννόηση σε αυτή τη χώρα. Είμαι απόλυτα αντίθετη με τέτοιους χαρακτηρισμούς, δεν θα επέτρεπα ποτέ να ακούγονται. Διαφωνώ απόλυτα. Και όποιος το κάνει, κάνει μεγάλο λάθος.
Είπα κάποια στιγμή και στον κ. Τσίπρα στη Βουλή «εμείς καταδικάζουμε απερίφραστα πάντα όλα όσα γίνονται σε βάρος στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ». Ο ίδιος μέχρι τώρα δεν έπραξε ποτέ το αντίστοιχο για τα όσα συνέβησαν σε βάρος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που έφτασαν μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια να γίνουν και εναντίον του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας που είναι ένας θεσμός και δεν έπρεπε να γίνει αυτό.
Αναφέρομαι στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Τότε όλα αυτά συνέβαιναν στις πλατείες και όλες αυτές οι ασχήμιες ήταν με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, είτε πολλές φορές και με τη συμμετοχή του και μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει αυτοκριτική, δεν έχουν πει μια λέξη.
Και από την άλλη βέβαια μεριά μου κάνει τρομερή εντύπωση γιατί όλος αυτός ο χειρισμός από τη μεριά του κ. Τσίπρα, επέτρεψε στη Νέα Δημοκρατία που δημιούργησε όλο αυτό το πρόβλημα να βγει σήμερα ως τιμητής και αυτό είναι ακόμη πιο απίστευτο.
Έπρεπε να είχε συγκληθεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών όπως είχα ζητήσει
Γιατί πίστευα ότι αν διαμορφώναμε εκεί μια εθνική γραμμή, αυτό θα του έδινε πολύ μεγάλη δύναμη του Πρωθυπουργού στην διαπραγμάτευση με την άλλη πλευρά. Ο κ. Ζάεφ το έκανε στο εσωτερικό της χώρας του. Είναι δυνατό να μην το κάνουμε εμείς; Οι συνθήκες ήταν ίσως πιο ευνοϊκές από ποτέ. Υπήρχε η στήριξη των Ευρωπαίων, υπήρχε η στήριξη από το διεθνή παράγοντα, στα Σκόπια είχαμε ένα σοσιαλιστή Πρωθυπουργό, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές βοηθούσαν και η κα Μογκερίνι ήταν στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας, όλες οι προϋποθέσεις υπήρχαν για να μπορέσει να διεκδικήσει ο κ. Τσίπρας το καλύτερο για τα συμφέροντα του τόπου και μια πραγματικά βιώσιμη λύση που θα εξασφάλιζε τη σταθερότητα στην περιοχή.
Για τα δάνεια των κομμάτων
Αυτό που καταγγέλλουμε εμείς είναι ότι μένει εκτός ελέγχου ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ και γνωρίζετε ότι ο κ. Τσίπρας είναι ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που εγγράφως ζήτησε από τις Τράπεζες να μεταχειριστούν το Κόμμα του διαφορετικά και όχι με τα κριτήρια των ποσοστών που έφερε στις εκλογές.
Κανένας άλλος Πολιτικός Αρχηγός δεν έχει ζητήσει κάτι τέτοιο εγγράφως.
Την όλη υπόθεση την ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε τους εμπειρογνώμονες, υπάρχουν πορίσματα τα οποία θέλουν διερεύνηση. Προσωπικά αμφισβητώ πάρα πολλά από όσα γράφονται στα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων και το ερώτημά μου -που δεν έχει απαντηθεί από κανέναν- είναι: με ποιο σκεπτικό εξαιρέθηκε από τον έλεγχο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας.
Εμείς από τη μεριά μας είμαστε το μοναδικό Κόμμα που έχει κάνει αυτού του είδους τον έλεγχο στα οικονομικά. Εμείς έχουμε βάλει έξι εταιρείες ορκωτών λογιστών και έχουν ερευνήσει τα πάντα, έχουν δοθεί τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη και όλα τα σχετικά έγγραφα και στη Βουλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μεθόδευσε όλη αυτή την ιστορία για τα δάνεια των Κομμάτων και εγώ ερωτώ γιατί η Δικαιοσύνη έχει εξαιρέσει από τον έλεγχο τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει έγγραφο υπογεγραμμένο από τον κ. Τσίπρα που ζητά να χρηματοδοτηθεί το Κόμμα του όχι με βάση τα ποσοστά του, αλλά με βάση τις τότε δημοσκοπήσεις και τις δυνατότητες της δυναμικής του. Θεωρώ ότι θα έπρεπε εάν υπήρχε αντικειμενικότητα να ελέγχεται αυτή τη στιγμή και ο κ. Τσίπρας και το Κόμμα του και ρωτώ γιατί συμβαίνει.
Ο ελληνικός λαός που μας παρακολουθεί τι καταλαβαίνει; Και εγώ τους προκαλώ όλους, γιατί αρκετά πια με αυτή την ιστορία με τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, εγώ τους προκαλώ όλους να κάνουν ό,τι κάναμε εμείς.
Να κάνουν ελέγχους στα εσωτερικά τους και να δώσουν τα πορίσματα στη Δικαιοσύνη και στη δημοσιότητα όπως τα δώσαμε εμείς.
Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε ρυθμίσεις, κάποιες Τράπεζες έχουν αποδεχτεί και έχουν προχωρήσει σε ρυθμίσεις μαζί μας στις οποίες ανταποκρινόμαστε. Με κάποιες Τράπεζες είμαστε στα Δικαστήρια, άρα αυτό θα πάρει το δρόμο του και το χρόνο του και με κάποιες άλλες προσπαθούμε να κλείσουμε ρυθμίσεις, δεν έχουν ανταποκριθεί ακόμη. Όπως δεν κλείνουν ρυθμίσεις και με τους πολίτες, έτσι δεν κλείνουν ρυθμίσεις πάντα και με τα Κόμματα. Δεν είμαστε τσαμπατζήδες, δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε τις υποχρεώσεις μας διότι ακούω και διάφορα φαιδρά του τύπου ότι «αλλάζετε ΑΦΜ για να μην πληρώνετε» και διάφορες άλλες ανοησίες, δεν υπάρχουν αυτά. Προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, έχουμε νοικοκυρέψει όσο μπορούσαμε τα οικονομικά μας και πάντα στα πλαίσια των νόμων που καθορίζουν τα οικονομικά των Κομμάτων, προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας.
Στο Καταστατικό του Κινήματος Αλλαγής από την αρχή είχαμε βάλει ότι εάν υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, το νέο Κόμμα θα αναλάβει τις υποχρεώσεις του προηγούμενου.
Διαφάνεια παντού όχι σκανδαλολογία
Είναι πάρα πολύ δυσάρεστη αυτή η συζήτηση, δεν είμαι από αυτούς που επιδιώκουν τη σκανδαλολογία, θεωρώ ότι κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στην πολιτική ζωή και νομίζω ότι η απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής ζωής είναι βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς, η οποία καραδοκεί και στην Ελλάδα.
Βεβαίως έχουμε μια αρχή που λέει διαφάνεια για τους πάντες και παντού. Το ότι δεν πρέπει να είναι το κλίμα δηλητηριασμένο, το ότι δεν πρέπει να κάνουμε πολιτική μόνο μέσω της σκανδαλολογίας δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελεγχθούν οι υποθέσεις σε βάθος και όποιος έχει βάλει όπως έχω πει πολλές φορές το δάχτυλο στο μέλι να πληρώσει.
Σχετικά με την υπόθεση Novartis
Έχω τοποθετηθεί δημόσια για το ζήτημα και μέσα στη Βουλή κατ’ επανάληψη. Υπάρχει το σκάνδαλο σε σχέση με τα φάρμακα, γι’ αυτό και ζήτησα να υπάρξει διακομματική επιτροπή στη Βουλή για να μελετήσει το τι ακριβώς έχει γίνει με τα φάρμακα και να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα. Γιατί σας θυμίζω ότι ένα από τα μεγέθη που έριξαν τη χώρα έξω το 2009 ήταν η φαρμακευτική δαπάνη. Άρα πρέπει να δούμε τι γίνεται εκεί. Πώς το μαζεύουμε. Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην κρίση έκανε μεταρρυθμίσεις για να μπορέσει να ελέγξει τη φαρμακευτική δαπάνη και μειώθηκε κάτω από το μισό, βεβαίως αμέσως το ’15 φρόντισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ευνοήσει τις φαρμακευτικές και να ανεβάσει τις τιμές των φαρμάκων ξανά.
Τους προειδοποιώ ότι θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και αν ασκηθούν διώξεις να υπάρχουν πραγματικά στοιχεία.
Μακριά από εμένα η λογική του συμψηφισμού σε οποιοδήποτε θέμα, πολύ περισσότερο σε θέματα διαφάνειας και σκανδαλολογίας. Αλλά άλλο η σκανδαλολογία και άλλο τα σκάνδαλα. Εγώ θα ήθελα και προτιμώ πάντα να μιλώ με στοιχεία και με τεκμήρια. Μιλάμε όμως για ένα άνθρωπο που μπαινοβγαίνει στο Μέγαρο Μαξίμου για μεγάλο διάστημα και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές, όπως το δημοψήφισμα. Και το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι η πλατεία Συντάγματος που περνάει ο καθένας.
Ένας άνθρωπος που μπαινοβγαίνει στο Μέγαρο Μαξίμου και μπαινοβγαίνει και στα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων και αναλαμβάνει τέτοιους ρόλους και έχει τη δυνατότητα να πείθει και να ανοίγει πόρτες, προφανώς αυτές τις πόρτες τις ανοίγει με κάποιες πλάτες.
Για τον Γιώργο Γεννηματά και την παρακαταθήκη του
Πράγματι αρνήθηκα να πολιτευτώ για αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο του. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα ποτέ να σκεφτεί κανείς, ή πρώτα από το δικό μου μυαλό να περάσει, ότι όλο αυτό το συναίσθημα από το χαμό του Γιώργου Γεννηματά θα μπορούσα να το εκμεταλλευτώ και να το εξαργυρώσω μέσω της ψήφου του ελληνικού λαού. Μου ήταν αδύνατον. Και μου ήταν αδύνατον και η ίδια να το κάνω με τον πόνο, με το πένθος, με την απώλεια. Ήταν πολύ δύσκολες οι στιγμές που περάσαμε.
Όταν έκανα το πρώτο μου παιδί άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Και λέω θα με ρωτήσει μια μέρα, δίπλα σε αυτό τον άνθρωπο που εργάστηκες μαζί του, που τον αγάπησε όλη η Ελλάδα, που τον πίστεψε, δεν έμαθες κάτι; Δεν αισθάνθηκες κάποια στιγμή την ανάγκη να προσπαθήσεις να συνεχίσεις τη δουλειά που είχε ξεκινήσει μαζί με άλλους, γιατί ο ίδιος έλεγε όσα δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, θα βρεθούν άλλοι πολλοί που με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη. Δεν ξέρω κ. Τσίμα εάν έχουμε μεγαλύτερες δυνάμεις από εκείνον, αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη, την υποχρέωση, το χρέος, όλα όσα διδάχτηκα δίπλα του για την πολιτική, για τη στάση ζωής, για το ήθος, την πολιτική και για τον άνθρωπο στο επίκεντρο όλων των επιλογών μας να τα διεκδικήσω για τη γενιά μας και για την επόμενη γενιά.
Γιατί μάθαμε πράγματα δίπλα του, διδαχτήκαμε και αισθάνομαι ότι αυτή η στάση ζωής και η ματιά του στην πολιτική έλειπε και λείπει. Και αυτό είναι που με καθοδηγεί και αυτό προσπαθώ να δώσω. Την ανθρωπιά στην πολιτική. Και να συνδέσουμε τις σοσιαλιστικές αξίες με τη ζεστασιά της ανθρωπιάς και τον πατριωτισμό. Αυτό είναι το Κίνημα Αλλαγής σήμερα.
Δύσκολο να είσαι γυναίκα πολιτικός
Δύσκολο πολύ. Δεν έχω μιλήσει γι’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα δύσκολα χρόνια. Όσοι προσπαθούσαν να με χτυπήσουν, προσπαθούσαν να με απαξιώσουν. Να δείξουν ότι δεν κάνω. Ότι δεν κάνω όχι γιατί δεν έχω σωστές απόψεις, ή δεν έχω τις ικανότητες. Δεν έχω τις ικανότητες επειδή είμαι γυναίκα.
Έβλεπα την αμφισβήτηση στα μάτια πολλών ανθρώπων και αν μπείτε να δείτε τα σχόλια που γινόντουσαν και γίνονται στα social media, τα περισσότερα δεν είναι για τις θέσεις που λέω και παίρνω και αναπτύσσω, ή για τις προτάσεις μας, αλλά για το ότι είμαι ξανθιά, έχω πάρει κιλά, τι έχω κάνει με το πρόσωπό μου, πήγαινε πλύνε κανά πιάτο και άστα αυτά. Μια κριτική τόσο χυδαία, σεξιστική, ρατσιστική, που είναι πραγματικά απογοητευτικό.
Αλλά θεωρώ ότι τα πράγματα αλλάζουν και πρέπει να αλλάζουν. Εκτός από τον πατέρα μου, η μητέρα μου ήταν η πρώτη Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος. Στο σπίτι μας φτιάχτηκε το σήμα της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος και θεωρώ ότι πρέπει να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα, να ανοίξουμε δρόμους διάπλατους για νέα κορίτσια τα οποία διαπρέπουν στο σχολείο, διαπρέπουν στο πανεπιστήμιο, και κάποια στιγμή αρχίζουν και κάνουν πίσω και υποχωρούν.
Και υποχωρούν στην καριέρα υποχωρούν στους μισθούς. Είναι οι πρώτες που απολύονται, είναι οι γυναίκες αυτές που πάντα πληρώνουν το μάρμαρο και οι γυναίκες στην Ελλάδα πλήρωσαν το μάρμαρο της κρίσης πολύ πιο ακριβά από τους άνδρες.
Και μέσα από την πολιτική θέλω να προσπαθήσω να είμαι και η δική τους η φωνή. Γιατί ξέρω τι σημαίνει να μη λειτουργεί σωστά το νοσοκομείο και η γυναίκα να είναι εκεί και να κάνει νυχτέρια και να κάνει τα πάντα και να έχει και τον πόνο για τον άνθρωπό της, για το παιδί της, για το συγγενή της και να πρέπει να κάνει τα πάντα μέσα σε ένα νοσοκομείο.
Ξέρω τι σημαίνει να πρέπει να στηρίξεις τον άνδρα που χάνει τη δουλειά του, που έχει πρόβλημα, που πρέπει μέσα στο σπίτι να συνθέσεις τις διαφορές και τις αντιθέσεις των παιδιών που μέσα στην κρίση και στην εφηβεία μπορεί να είναι οι αντιθέσεις ακόμα πιο δυνατές και οι συγκρούσεις.
Εμείς οι γυναίκες έχουμε μεγαλώσει μαθαίνοντας να συνθέτουμε. Και αυτά τα χαρακτηριστικά μας νομίζω ότι μπορούν να βοηθήσουν πάρα πολύ στη συγκεκριμένη συγκυρία.
